Elçilerin İşleri'nde Yeni Bir Dönüm Noktası: Antakya Kilisesi'nin Hizmeti Elçilerin İşleri'ndeki hikâye, Elçilerin İşleri 1:8'deki söz doğrultusunda, Yahudiye ve Samiriye'yi aşarak artık diğer uluslara müjdeyi taşımakta yeni bir dönüm noktasına gelmiştir. Bu noktada müjdenin merkezi olarak yeni bir yer öne çıkar; bu yer Antakya Kilisesi'dir.Elçilerin İşleri 13. bölüm, Yeruşalim merkezli hizmetin Antakya merkezli bir misyona dönüşmesinin önemli bir tarihsel anını anlatır. Antakya, o dönemde Roma, İskenderiye ve Antakya olarak Roma İmparatorluğu’nun en büyük üç şehrinden biriydi. Antakya, Yeruşalim’den daha büyük ve siyasi, ekonomik ve kültürel açıdan daha üstün bir şehirdi. Bu nedenle Rab'bin bu şehri müjdeyi dünyanın dört bir yanına ulaştırmak için bir üs olarak kullanması doğal bir durumdu. Antakya Kilisesi, Tanrı'nın müjdeyi yaymak için hazırladığı bir kiliseydi. Pavlus ve Barnabas gibi Tanrı'nın seçtiği insanlar bu kilisede eğitilip hazırlanmışlardı. Bu süreç sonucunda Antakya Kilisesi büyük bir büyüme yaşadı ve müjdeyi dünyanın uçlarına kadar götürmeye hazır hale geldi.

Dua, Kutsal Kitap boyunca Tanrı'nın işleriyle müminlerin yaşamını birleştiren önemli bir köprü olarak görülür. Luka İncili’nde İsa'nın dua hayatının, Tanrı'nın iradesine tam bir itaat içinde nasıl gerçekleştiğini görüyoruz. Elçilerin İşleri kitabında ise, kilisenin ve elçilerin Tanrı'ya yürekten dua ederek Tanrı’nın gücünü deneyimlediğini okuyoruz. Bugün, Elçilerin İşleri 12. bölümdeki Petrus’un zindandan kurtuluşu olayına odaklanarak, Luka İncili’nde İsa’nın dua hayatını ve Elçilerin İşleri’nde kilisenin dua hayatını karşılaştırarak duanın önemini ele alacağız.

Elçilerin İşleri'ndeki hikâye, Elçilerin İşleri 1:8'deki söz doğrultusunda, Yahudiye ve Samiriye'yi aşarak artık diğer uluslara müjdeyi taşımakta yeni bir dönüm noktasına gelmiştir. Bu noktada müjdenin merkezi olarak yeni bir yer öne çıkar; bu yer Antakya Kilisesi'dir.

Bugünkü metin, Elçilerin İşleri 11:19-30 ayetlerdir. Sevgili kardeşler, bugün ilk kilisenin hikâyesine bakarak kilisenin nasıl kurulduğunu ve büyüdüğünü inceleyeceğiz. Özellikle, İstefanos'un şehit edilmesiyle başlayan zulüm döneminde dağılan imanlıların İncil'i yayarak kiliseyi nasıl kurduğunu düşünelim.

Yeruşalim'deki Yahudi imanlılar, Petrus’un bir putperestin evine girip onlarla yemek yediğini duyunca onu eleştirdiler. Bunun üzerine Petrus, yaşadığı deneyimi onlara açıkladı. Yafa'da dua ederken gökten bir örtü inip önüne serildiğini gördü. Bu örtünün içinde Yahudi yasalarına göre kirli sayılan birçok hayvan vardı. Tanrı'nın bir sesi ona, “Benim temiz kıldığımı sen kirli sayma” dedi. Bundan sonra, Kayseriye’den üç kişi geldi ve Kutsal Ruh’un yönlendirmesiyle Petrus tereddüt etmeden onlarla birlikte gitti. Cornelius adında bir putperest, bir meleğin kendisine Petrus'u çağırmasını söylediğini aktardı. Petrus onlara Müjde’yi ilan ettiğinde, Kutsal Ruh onların üzerine indi. Petrus, Tanrı'nın onlara da Yahudilere verdiği aynı Kutsal Ruh armağanını verdiğini gördüğünü ve bunu engelleyemeyeceğini belirtti. Bunu duyan Yahudi imanlılar, eleştiriyi bırakıp Tanrı’yı yücelterek, “Demek ki Tanrı, putperestlere de yaşam veren tövbe fırsatını vermiş” dediler.

Bugünkü metin, hem Petrus’un hem de Kornelius’un değişime ihtiyaç duyan kişiler olduğunu gösteriyor.Petrus, İncil’deki hali ile Elçilerin İşleri’ndeki hali arasında büyük bir fark olan bir kişiliktir. İncil’deki Petrus, İsa’yı üç kez inkâr etmiş ve sözleriyle davranışları çelişen bir kişiydi. Ancak Elçilerin İşleri’nde Kutsal Ruh’un etkisiyle tamamen değişmiş, cesur ve kendini adamış bir havari olarak karşımıza çıkıyor. Buna rağmen Elçilerin İşleri 10. bölüm, böyle bir Petrus’un bile hâlâ değişime ihtiyaç duyduğu alanlar olduğunu gösteriyor. Diğer taraftan Kornelius, Tanrı’ya saygı duyan bir yabancıydı ve dindar bir hayat yaşıyordu; ancak hâlâ esenlik müjdesini tam anlamıyla bilmiyordu. Bugünkü metinde Petrus ve Kornelius’un nasıl değiştiğini gördüğümüz gibi, biz de Tanrı’nın hizmetkârı olabilmek için hangi alanlarda değişime ihtiyacımız olduğunu düşünmeye ve karar vermeye teşvik ediliyoruz.

Elçilerin İşleri 10. bölüm 1’den 23’e kadar olan ayetlerdir. Şu anda Elçilerin İşleri kitabını inceliyoruz.Elçilerin İşleri kitabındaki en önemli ayetlerden biri Elçilerin İşleri 1:8 ayetidir. “Ama Kutsal Ruh üzerinize inince güç alacaksınız. Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında benim tanıklarım olacaksınız.” Şimdiye kadar Elçilerin İşleri kitabının 1. bölümünden 9. bölümüne kadar olan kısımlarını inceledik.Bu bölümler, Yeruşalim’den başlayan Müjde’nin dünyanın dört bir yanına nasıl yayıldığını göstermektedir.Özellikle, 9. bölüme kadar olan kısımlar Müjde’nin Samiriye topraklarına kadar nasıl ulaştığını bize anlatmaktadır. Bugünkü metin olan Elçilerin İşleri 10. bölüm 1’den 23’e kadar olan ayetler, Müjde’nin dünyanın en uzak köşelerine kadar nasıl yayıldığına dair önemli bir temel sunmaktadır.Bu metni iki bölüme ayırarak düşünebiliriz.

Elçilerin İşleri 9. bölümünde, İsa’nın adıyla gerçekleşen mucizevi şifa ve diriliş olaylarını görüyoruz. İlk olayda, 8 yıldır felçli olan Eneas, İsa Mesih’in adıyla iyileştirilir. İkinci olayda ise hayırsever bir kadın olan Tabita (ceylan), ölümünden sonra tekrar hayata döndürülür. Bu iki hikâye, İsa Mesih’in bugün de yaşayan, etkili ve insan hayatını değiştiren bir Rab olduğunu bize öğretir. Bugün bu metni inceleyerek, şifa ve diriliş veren Rab’bin lütfunu derinlemesine anlamaya çalışacağız.

Sevgili kardeşlerim, bugün Elçilerin İşleri 9. bölümde anlatılan Saul'un tövbesi ve sonrasında yaşananlar aracılığıyla Tanrı'nın büyük lütfunu ve planını düşünmek istiyoruz. Metin, başlangıçta İsa'nın müjdesine karşı çıkan Saul'un nasıl tam anlamıyla değişip müjdenin bir elçisi olduğuna dair hikayeyi içeriyor. Saul'un İsa Mesih'i cesaretle yaymaya çalıştığı bu süreci ele alarak, kendi hayatımıza da uygulayabileceğimiz lütfu ve dersleri paylaşmak istiyorum.

Saul, İsa’nın öğrencilerini tehdit ederek Yeruşalim’den Şam’a doğru yola çıkmıştı. Yeruşalim’e bağlı olarak başkâhinlerden izin alarak, bu yeni inanca sahip olanları yakalamak ve Yeruşalim’e geri götürmek istiyordu. O dönemde Saul, Hristiyanlar için büyük bir tehdit oluşturuyordu; onun geldiği haberi bile imanlılar arasında korku uyandırıyordu.